Hoe je over je aandoening kunt praten, zodat iedereen de benodigde steun krijgt
Je familieleden zitten misschien met hun eigen zorgen
Er zijn een heleboel begrijpelijke en terechte redenen waarom je niet over je aandoening zou willen praten, maar je begrijpt inmiddels waarschijnlijk wel dat ook je familie graag antwoorden wil Wat betekent steun voor jou. De meeste families willen je graag naar hun beste kunnen helpen. Misschien voelen ze echter zelf ook angst, machteloosheid, verwarring of verdriet. De schok en mogelijk overwachte reacties van je familie kunnen op heel veel manieren lijken op jouw eigen emoties bij het horen van het nieuws.Je familie erbij betrekken
Aan wie moet je vertellen wat de diagnose is? Hoogstwaarschijnlijk denk je aan je meest nabije familie, maar iedereen is anders. Hoeveel je ook van iemand houdt, het kan zijn dat hij of zij niet zo goed kan luisteren of niet rustig kan blijven in een stresssituatie. Begin dus met bedenken aan wie je het wilt vertellen en wat je hoopt dat ze je aan steun kunnen bieden.Hieronder vind je een paar dingen om over na te denken als je dit gesprek voorbereidt:
- Zoek een rustige en prettige tijd en plek.
- Begin met het goede nieuws: DVT is te behandelen en er is een plan.
- Wees eerlijk over de ernst, maar probeer niemand bang te maken.
- Heb realistische verwachtingen. Mensen kunnen heftig reageren of nog even niet weten hoe ze je moeten steunen.
- Zorg dat je af en toe even stopt met praten en de ander vragen laat stellen.
- Wees duidelijk over hoe je je voelt en laat weten hoe ze je kunnen steunen.
- Stel voor dat ze iemand in vertrouwen nemen, zodat ook zij emotionele steun krijgen zonder het voor jou zwaarder te maken. Wees eerlijk over de hoeveelheid emotionele steun die jij nu kunt bieden.
- Deel je informatiebronnen met hen, van websites tot de contactgegevens van je arts en dingen die je geprint hebt, zodat ze zelf meer informatie kunnen gaan zoeken.
- Denk erover na om afspraken te maken over hoe je je emotionele gesteldheid uit, zoals een cijfer op de schaal van 1 tot 10. Als je een slechte dag hebt, zeg dan tegen je naasten dat je op een 7 zit, zodat ze weten dat je je niet zo fijn voelt en het niet aan hen ligt.
- Als mensen hulp aanbieden, denk dan na over de manier waarop ze zouden kunnen helpen – van eten koken tot een boodschap doen. Door ze een rol te geven, hebben ze het gevoel dat ze echt iets nuttigs doen, en jij bent er ook echt mee geholpen.
- Bedenk of je iemand mee wilt vragen naar je artsenbezoeken. Ze kunnen je helpen de informatie te onthouden en zelf ook vragen stellen.
Hoe bespreek ik het met mijn kinderen en kleinkinderen
Maak je je zorgen over hoe je het moet uitleggen aan het jongere deel van je familie? Zo’n ingewikkelde aandoening uitleggen aan kinderen kan best een uitdaging zijn, maar als ze dichtbij je staan, is het van belang dat ze op de hoogte zijn en het gevoel hebben dat ze er ook bij betrokken worden.Kies eerst een rustig moment waarop ze in een bekende omgeving zijn. Kinderen hebben een scherpe intuïtie en weten precies wanneer er iets aan de hand is, dus het is belangrijk om eerlijk tegen hen te zijn. Als ze het moeilijk te begrijpen vinden, probeer het dan met beelden uit te leggen, of vergelijk het met de slechterik uit een verhaal dat jullie allebei kennen. Houd er rekening mee dat kinderen altijd bang zijn dat het aan hen ligt als er iets misgaat. Zelfs als ze dat niet direct vragen, moet je zorgen dat ze weten dat het niet hun schuld is dat jij deze aandoening hebt.
Het is begrijpelijk dat je je zorgen maakt over de gevoelens van je vrienden en familie, maar denk eraan dat jij en jouw emotionele behoeften nu op de eerste plaats komen. Als je meer wilt weten over hoe je de benodigde steun kunt krijgen, lees dan Wat betekent steun voor jou?